စိတ္မွာဒဏ္ရာ သက္လံုးပါ

ေဒါက္တာေအာင္ေက်ာ္ (သြား/ဆရာဝန္)

.

,

နမူနာ(၁)

.

''ဟိုေကာင္မေလး ညိဳတိုတို၊ ငါ့ကိုႀကိဳက္လို႔ ငို၊ နင္ငိုေပမယ့္ အလကား၊ ငါ့အေမက မေပးစား။'

.

ကြၽန္ေတာ့္ငယ္ဘဝတုန္းက ကာလသားႀကီးေတြ သင္ေပး၍အနက္အဓိပၸာယ္မသိရွိဘဲႏွင့္ ဟစ္ေအာ္သီဆိုခဲ့ဖူး၏။ အမွန္ကား မ်က္ေစာင္းထိုးအိမ္မွာ မိညိဳဆိုေသာ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ရြယ္တူ အသက္ေလးႏွစ္ေက်ာ္ ကေလးမေလးတစ္ဦးရွိသလို၊ သူ႕အေဒၚ မညိဳဝင္းဆိုေသာ အသက္ ၂ဝ ေက်ာ္ဝန္းက်င္ အပ်ိဳမတစ္ဦးလည္းရွိ၏။ ကာလသားကိုလူပ်ိဳေတြက အပ်ိဳမကို ေစာင္းခ်ိတ္က်ီစားလို၍ ဘာမသိ၊ ညာမသိ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျမႇာက္ပင့္ၿပီး ေအာ္ဆိုေစခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၆ဝ ေက်ာ္ကာလတုန္းက ယခုေခတ္လို ပြင့္လင္းေသာ အေနအထားမရွိေသးပါ။ ေစာင္းခ်ိတ္၍ျဖစ္ေစ၊ တည့္ရည္႐ြယ္၍ျဖစ္ေစ အစအေနာက္ခံရလွ်င္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မဆိုထားႏွင့္ အမ်ိဳးသားလူပ်ိဳေပါက္တို႔ပင္လွ်င္ အလြန္မတန္ ရွက္တတ္ေသာ ေခတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပေရးသားရေသာ စာဖတ္သူတို႔ အံ့ၾသကုန္ႏိုင္ဖြယ္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳ လိမ့္မည္ ေသခ်ာပါ၏ ယခု ျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာအခါဝယ္ ယင္းတူအရီး အညိဳ ႏွစ္ညိဳလံုး ေဖာ္မမွီး တစ္ကိုယ္တည္းအပ်ိဳႀကီးေတြ ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ကြၽန္ေတာ္တို႔၏ စေနာက္က်ီစယ္မႈအက်ိဳးဆက္ေပးေလာ။ သူတို႔အပ်ိဳႀကီးကံပါလာ၍ ေပေလာ။ စိတ္ဒဏ္ရာ အရင္းခံေၾကာင့္ေပေလာ။ စဥ္းစားစရာ ပေဟဠိအေျဖညိႇစရာ ကိစၥတစ္ခုပင္။

.

နမူနာ(၂)

.

အထက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္တင္ျပခဲ့ေသာကိစၥမွာ စစ္ၿပီးေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရးၿပီးစ ျပည္ေတာ္သာေခတ္ ၁၉၅ဝ ေလာက္မွာျဖစ္၏။ ယင္းထက္ တစ္ေခတ္ေစာေသာ စစ္ႀကိဳေခတ္ဟု ေျပာၾကသည့္ ၁၉၃ဝ ေက်ာ္ကာလ၌ ပိုဆိုး ေသး၏။ ဘြားေအႀကီးေျပာျပေသာ ''ပန္းႏွင့္ေပါက္ကာ က်ီစယ္၍ မဂၤလာပြဲပ်က္''ရသည့္ အေၾကာင္းကို ေရးျပရေသာ ပိုမိုအံ့ၾသၾကပါလိမ့္မည္။ ျဖစ္ပုံက ဤသို႔ပါ။ လူႀကီးခ်င္း သမီးေပးသားယူ စိတ္တူကိုယ္မွ် မိသားစုႏွစ္စုတို႔၏ ေရႊဒဂၤါးႏွစ္ျပားထပ္ ျမတ္လွတင့္တယ္လွေသာ ဂုဏ္သေရရွိတို႔ ဝဲခ်ီးမဂၤလာပြဲႀကီးတစ္ရပ္၌ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ကိစၥပါ။ အခါေတာ္ေပး နတ္ေရးငယ္ေရႊစာ၊ သတို႔သား၊ သတို႔သမီးတို႔ကို ပြဲထုတ္ခ်ိန္တြင္ ေျပာင္ေနာက္တတ္ေသာ သတို႔သား၏ ငယ္ေပါင္းလုလင္ပ်ိဳတစ္ဦးက အတြဲအမ အၿခံအရံႏွင့္တကြ မ်က္ႏွာငုံ႔မ်က္စိၾကမ္းျပင္ေကာ္ေဇာ၌ စိုက္ၾကည့္လ်က္ ဆင္မယဥ္သာ တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းလာေနေသာ သတို႔သမီးငယ္အား ႏွင္းဆီပန္းတစ္ပြင့္ျဖင့္ ပစ္ေပါက္လိုက္၏။ ထိ၏။ လန္႔ဖ်ပ္ၿပိဳက်ေမ့ေျမာပြဲပ်က္ေတာ့၏။ က်ီစယ္သူ တရားစြဲခံရး၏။ ယင္းအျဖစ္အပ်က္သည္ ထိုစဥ္တုန္းက ေျပာမဆုံးေပါင္တဲ့။ သတို႔သမီး သီလရွင္ဝတ္သြား၏။ စိတ္ဒဏ္ရာေပေလာ။

.

နမူနာ(၃)

.

လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၃၀ ကလ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ဝန္းက်င္တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေဆးခန္းဖြင့္ေသာ ၿမိဳ႕မရပ္၊ မင္းလမ္းအေနာက္ျခမ္းႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ စက္ျပင္ဆိုင္တစ္ဆိုင္၊ ဓာတ္ပုံဆိုင္၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္၊ စာအုပ္ဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္တို႔ရွိ၏။ ၿမိဳ႕ေတာ္႐ုပ္ရွင္႐ုံ၏ ေအာက္ထပ္သည္ ဆိုင္ခန္း တန္းလ်ားျဖစ္သည္။ ဆိုင္ခန္းတိုင္းတြင္ လုပ္သားမ်ားခန္႔ထားၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏွစ္သုံးဆယ္ေက်ာ္ကာလသည္ စစ္ႀကိဳေခတ္ႏွင့္ စစ္ၿပီးေခတ္လို မတူညီေတာ့ပါ။ လြတ္လပ္ျခင္း၏အရသာကို အားလုံးပင္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ က်င့္သုံးေနထိုင္လာၾကသျဖင့္ တိုးတက္သည္ ဆိုရမည္လား၊ ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ ဆိုရမည္လား မသိပါေပ။ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လြတ္လပ္ခြင့္ တိုးတက္လာသည္ႏွင့္အမွ် စည္းကမ္းတက် မဟုတ္ဘဲ ဘာသာေရးအဆုံးအမကို ေရွးကလို သိပ္မလိုက္နာၾကေတာ့၍ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုတ္ယုတ္လာခဲ့ၿပီ။ လုပ္သားတို႔သည္ ေပ်ာ္ေစျပက္ေစ ကလက္ေစ သေဘာမ်ိဳးျဖင့္ ဆိုင္ေရွ႕ျဖတ္သြားျဖတ္လာ အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားကို အာေခ်ာင္ စေနာက္တတ္ၾက၏။

.

''ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ ဘယ္ဘယ္ ညာညာ ဘယ္ညာညာ''ျခင္းေတာင္းေလးဆြဲ၍ တစ္ဦးတည္း ဣေျႏၵရရေလွ်ာက္လွမ္းလာေနေသာ မိန္းမပ်ိဳတစ္ဦးအား ဝိုင္း၍ ညာသံေပးကာ က်ီစယ္ေလေတာ့ရာ ေျခလွမ္းမွားၿပီး ငွက္ေပ်ာခြံကိုတက္နင္းမိေတာ့၏။ သမံတလင္းကလည္း ေျပာင္ေခ်ာ၊ ငွက္ေပ်ာ္ခြံကလည္းေခ်ာ၊ ေျခလွမ္းကလည္းမွား ရွက္စိတ္ႏွင့္ ေျခလွမ္းလည္းမမွန္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေပါင္းဆံုသြားေသာအခါ စေနာက္က်ီစယ္ခံရေသာ ယင္း မိန္းမပ်ိဳေလသည္ ပက္လက္လန္အရွိန္ႏွင့္ ပစ္လဲက်ပါေလေရာ၊ ေခါင္းဒဏ္ရာေၾကာင့္ ျဖစ္မည္။ ေမ့ေျမာသြား၍ (ရွက္လြန္းတာလည္းပါမည္၊ ေဒြးေရာ ဥပဒ္ေရာေပါ့) ေဆး႐ုံပို႔လိုက္ရသည္။

.

.

နမူနာ(၄)

.

ေနာက္ထပ္ ၃၅ ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ ယခု၂ဝ၁၈ ခုႏွစ္ သႀကၤန္ၿပီးစတြင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ကြၽန္ေတာ့္ေနအိမ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုး လမ္းေထာင့္တိုက္ေအာက္ထပ္သို႔ အမ်ိဳးသားဆံသဆိုင္တစ္ဆိုင္ လာဖြင့္၏။ ဆံသဆရာ စီနီယာ၊ ဂ်ဴနီယာေတြႏွင့္ အတူ လက္သင္တပည့္ေလးေတြလည္း ရွိၾက၏။ တပည့္ေလးေတြက လူလြတ္ေတြမို႔ ဆိုင္ထပ္ခိုးေပၚ၌ ေနၾကအိပ္ၾကပါသည္။ နံနက္ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္ ေစာေစာ၊ ခုနစ္နာရီေက်ာ္ မုန္႔ဟင္းခါး အထမ္းသမားက သူတို႔ေဖာက္သည္ျဖစ္သည္။ စားေသာက္ရင္း၊ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ မိန္းကေလးအလုပ္သမမ်ား စတီးထမင္းခ်ိဳင့္တို႔ လက္ဆြဲျခင္းငယ္တို႔ကိုင္ဆြဲလ်က္ ဥဒဟိုသြားလာၾကၿပီး တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေယာက္တြဲသုံးေယာက္တြဲ တစ္ဦးတည္းလည္း သြားလာျဖတ္သန္းေနၾက၏။ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စေနာက္က်ီစယ္ၾကသည္မွာ နတ္ပြဲပရိသတ္အခ်င္းခ်င္းလို သားေျပာမယားေျပာမ်ားေတာင္ပါ၏။ အုပ္စုႏွင့္ မိန္းကေလးေတြက မမႈေပါင္။ ကက္ကက္လန္ ျပန္ရန္ေထာင္သူရွိ၏။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ေပ်ာက္ဆုံးကုန္၏။

.

နမူနာ(၅)

.

လြန္ခဲ့သည့္ သုံးရက္ခန္႔ကျဖစ္မည္။ လင္မယားႏွစ္ဦးဘာေတြ အေျခအတင္ေျပာဆိုေနၾကသည္မသိပါ။ မေအလက္ကိုဆြဲလ်က္ တအီအီငိုေနေသာ ကေလးမအား ''ညည္း ဘာဂ်ီက်တာလဲ၊ ေရေသာက္ခ်င္လို႔လား၊ ညည္းေရေသာက္မလား'' စသည္အသံမာမာျဖင့္ ေမးျမန္းေနသူ မိခင္၏ ခြန္းတုံစကားၾကရေသာအခါ ကြၽန္ေတာ့္နားကိုပင္ ကြၽန္ေတာ္မယုံခ်င္ေနပါ။ သားသမီးအေပၚ မိခင္တစ္ဦး၏ စကားသံသည္ မိခင္ေမတၱာသံမပါ။ ရန္သူတစ္ဦးအလား သံေနသံထားက ၾကားလို႔မွမေတာ္၊ နားဝမွာ ေထာ္ေလာ္ ကန္႔လန္႔ျဖစ္ေန၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အကဲခတ္ၾကည့္ရာ၌ လမ္းေဘးမုန္႔ဆိုင္၏ တြဲလြဲခ်ိတ္ဆြဲ သေရစာထုပ္မ်ားကို လိုခ်င္၍လား၊ ေရွ႕မွာသြားေနသည့္ အေရာင္းသမား ေရာင္စုံ အ႐ုပ္ပုံစံ အူေပါင္းမိုးပ်ံေတြကို မ်က္စိက်၍လား၊ တကယ္ပင္ ေရဆာ၍လား မသိႏိုင္ပါၿပီ။ မိဘ ႏွစ္ဦးမွာလည္း ညစ္ေထးေထးအဝတ္အစား မေျပာင္မေရာင္ေၾကာင့္ ဘဝမွာ ႐ုန္းကန္ေနရသည့္ မိသားစုျဖစ္ေၾကာင္း ေသခ်ာ၏။ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လဖြား၊ ရင္ေသြးအေပၚထားသည့္ စိတ္အေျခအေနက သိပ္ဟန္မေနပါ။ မလိုခ်င္ဘဲရလာသည့္ သမီးေလး ျဖစ္ေနေလေရာ့သလားဟု ကြၽန္ေတာ္ဆက္ၿပီးေတြးေနမိ၏။

.

အေတြးမဆုံးလိုက္ရပါ။ ကေလးကို႐ိုက္ႏွက္ပါေလေရာ''ဟံ ဟာ ကေလးကို ဒီလိုမလုပ္ပါနဲ႔၊ သနားပါတယ္။ ေခ်ာ့ေမာ့ေဖ်ာင္းဖ်မွေပါ့ဗ်ာ''ဟု မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ဝင္ေျပာမိ၏။ မ်က္ေထာင့္နီႀကီးႏွင့္ စိုက္အၾကည့္ခံလိုက္ရသည္။ ေတာ္ပါေသး၏။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပါ ဝင္မတီးသြား၍ စိတ္ညစ္ညဴးေနခ်ိ္န္မို႔လား၊ သမီးရင္းမဟုတ္လို႔လား ေတြးစရာပါ။

.

ေခတ္ၾကမ္းလာ

.

အလြန္ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ပါသည္။ အလြန္ဧည့္ဝတ္ေက်ပါသည္။ အၿပံဳးမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္၊ ေရႊေရာင္လႊမ္းေသာ ျမန္မာျပည္။ ဘုရားေစတီမ်ား၏ ေျမ၊ သံဃာဝါဝါတို႔၏ ေျမစသည္အားျဖင့္ ကမၻာမွာ နာမည္ရခဲ့ဖူးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈတို႔ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ဘယ္ေရာက္ကုန္ ပါလိမ့္ဟု ဆက္ေတြးေနမိပါသည္။ စီးပြားေရးက်ပ္တည္း၊ ေငြရွာရခက္ခဲ၊ စားဝတ္ေနေရးအေျပးအလႊား ေန႔မီးညမီးျဖင့္ မအားႏိုင္ မနားႏိုင္ရွာရသည့္ ေငြတြင္းနက္နက္ေခတ္၏ ေရာင္ျပန္မ်ားေပလား၊ ဆက္ေတြးစရာ ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေန၏။ တစ္လတြင္ ေလးသီတင္းရွိရာ၌ ဆန္း ၈ ရက္၊ ဆုတ္ ၈ရက္ကို ဝကြက္လို႔ခ်န္၊ လျပည့္လကြယ္ေတြမွာေတာင္ ေက်ာင္းကန္ဘုရား မေရာက္ႏိုင္ေတာ့သည့္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ႀကီးမွာ ဗုဒၶအဆုံးအမတို႔ႏွင့္ ေဝးၿပီးရင္း ေဝးေနခဲ့ၾကလို႔မ်ားလား။

.

စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ သင္ခန္းစာၿပီးလွ်င္ သင္ခန္းစာ၊ စာေမးပြဲငယ္ၿပီးလွ်င္ စာေမးပြဲႀကီး။ က်ဴရွင္ၿပီးလွ်င္ က်ဴရွင္ စသည္ဇယ္ဆက္သလို စက္႐ုပ္လို လႈပ္ရွားေနၾကရသျဖင့္ ေရွးကလို အတန္းပိုင္ဆရာ၊ ဘာသာရပ္ဆရာတို႔ တပည့္မ်ား၏ လိမၼာေရးျခားရွိဖို႔ မသြန္သင္ မၫႊန္ျပမဆုံးမႏိုင္၍မ်ားလား။ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္ကိုအသုံးျပဳဖို႔ မၫႊန္ၾကားႏိုင္၊ ျပင္ပစာေပမ်ားမဖတ္အားၾက၍ မ်ားလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာ ေခါင္းထဲဝင္လာၾက၏။ အိုင္တီေခတ္ဆိုသည့္အတိုင္း အင္တာနက္ေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးလြန္း၊ ဆင္းကဒ္ေတြေပါလြန္လြန္း၊ ဟမ္းဆက္ေတြကလည္း ကုမၸဏီေတြအၿပိဳင္အဆိုင္ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းၾက၍ ေသာင္းဂဏန္းေလးျဖင့္ ကိုင္ႏိုင္ၾက၍မ်ားလား၊ သူ႕အဆင့္ႏွင့္သူ၊ သူ႕ဝန္းက်င္ႏွင့္ သူအားလုံး ယုတ္ေလ်ာ့လာၾကသည္ကေတာ့ ေသခ်ာေနပါသည္။ ယင္းတို႔၏ စနက္မ်ားေၾကာင့္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္း ယဥ္ေက်းမႈႀကီးေျပာင္းလဲသြားရ၏။ အေကာင္းသို႔အေပါင္းလကၡဏာမဟုတ္။ အဆိုးသို႔အႏုတ္လကၡဏာ ျဖစ္ေနရသည္က ဆိုးဝါးလွသည္။

.

အိမ္ေဖာ္ကိုညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၾက၊ လက္လြန္၍ လူသတ္မႈ၊ လူေသမႈေတြျဖစ္ၾကရသည္မ်ား နားႏွင့္မဆံ့ေအာင္ ၾကားရ ဖတ္ရျမင္ေတြ႕ေနရ၏။ ကလိယုဂ္ေခတ္ဆိုသည္အတိုင္းပင္ အားလုံးဆုတ္ယုတ္၍သာ လာေနသည္မွာ အလြန္ပင္ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ စိုးရြံ႕ဖြယ္ပင္။ ပညာတတ္အသိုင္းအဝိုင္းအရာရွိပိုင္းတို႔ သူေဌးသူၾကြယ္ တို႔အဆင့္မ်ားကပင္လွ်င္ လူမဆန္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ မည္သို႔နားလည္ရမည္မသိေတာ့ပါ။ က်ပ္တည္းသည့္ ေခတ္ႀကီး၌ ရွာရခက္ၿပီး အသုံးလြယ္ အသုံးမခံေငြတန္ေၾကးက်ဆင္းလာေန။ ကုန္ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္လာေနျခင္းေတြ႕လည္း မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ေတြ ထူ ေျပာမ်ားျပားဖို႔ တြန္းအားေတြျဖစ္ေစ၏။

.

သမီး လုပ္သူက ေတာင္းသည့္ေငြမရ၍ အေမကိုလက္လြန္မိ၏။ အရက္ႏွင့္မူးယစ္ေဆးမ်ားေၾကာင့္ သားအဖခ်င္း၊ ညီအစ္ကိုခ်င္း၊ လင္မယားခ်င္း လူသတ္မႈေတြ ျဖစ္ၾက၏။ မည္သို႔ကုစားၾကမည္နည္း၊ ဘာသာေရး အဆုံးအမတရားဓမၼ၌သာ အေျဖရွာရေပေတာ့မည္။

.

ဖဲႀကိဳးျဖဴ

.

အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈမျပဳေရး၊ အကာအကြယ္ေပးေရး လႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ''ဖဲႀကိဳးျဖဴ''ေန႔ကို ႏိုဝင္ဘာလေနာက္ဆုံးပတ္ထဲ၌ ကမၻာႏွင့္အဝွမ္းက်င္းပႏိုင္ရန္ သတ္မွတ္ထားပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ပထမဆုံး တက္ေရာက္သည့္ အခမ္းအနားမွာ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕၌ ျပဳလုပ္ေသာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔ျဖစ္၏။ အမွန္မွာ ေရွ႕ႏွစ္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တုန္းက ပထမအႀကိမ္ျပဳလုပ္က်င္းပခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဖြဲ႕၍ လက္ကမ္းျဖန္႔ေဝကုသိုလ္ျပဳခဲ့ဖူး၏။ စကားလိုင္းေဆြးေႏြးပြဲတြင္လည္း ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ဖူးပါသည္။ ယင္းအဖြဲ႕က ယခုအမွတ္တရစာေစာင္ေလးထုတ္မည္ စီစဥ္ေနရာ စာမူေတာင္းခံလာ၍ ဤစာမူကိုေရးေပးျဖစ္ျခင္းပါ။

.

ေခတ္ဆိုးႀကီး၌ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္႐ံု မကေတာ့ဘဲ သတ္ျဖတ္သည္အထိ ေခတ္ၾကမ္းလာ၏။ ထိုထိုၾကမ္းတမ္းမႈ မ်ားကို အရိပ္အျမြက္မွ်သာ ေဖာ္ျပပါရေစ။ ဆက္ေရးသင့္သည္ကား ဖဲႀကိဳးျဖတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ အညီ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို မႏွိပ္စက္မညႇဥ္းပန္းေရးကိစၥကိုသာ ေဇာင္းေပးပါေတာ့မည္။ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈတိုင္း၌ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္မ်ား ရရွိေစပါသည္။ သက္ရွိသတၱဝါတိုင္း၌ ႐ုပ္ခႏၶာႏွင့္နာမ္ခႏၶာႏွစ္မ်ိဳးရွိ၏။ ႐ုပ္ခႏၶာကိုဒဏ္ရာႀကီးငယ္ရရွိေစျခင္းသည္ မည္သို႔မွ်မေကာင္းေစပါ။ ေသြးထြက္သံ

ယိုေတာ့ျဖစ္ေစမည္မွာ ေသခ်ာပါ၏။ အဖ်င္းဆုံး ေျပာရေသာ္ ေသြးမထြက္ မေပါက္မၿပဲခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္ ဖူးေရာင္ျခင္း၊ ညိဳမည္းျခင္းမ်ားျဖစ္ေပေတာ့မည္။ လက္လြန္သြားခဲ့က က်ိဳးျခင္း ပဲ့ျခင္းမွသည္ အသက္အႏၲရာယ္ အထိ ရွိသြားႏိုင္၊ ေသေစႏိုင္ပါ၏။ ေဒါသျဖစ္ျခင္း ျပင္းထန္သည့္ ဒီဂရီအလိုက္၊ စိတ္ကိုသတိျဖင့္ မထိန္းသိမ္း မကြပ္ကဲႏိုင္လိုက္၍ လက္လြန္ေျခလြန္၊ လူသတ္မႈ၊ လူေသမႈအထိ မရည္ရြယ္ဘဲ က်ဴးလြန္မိသြားတတ္ၾက၏။

.

လူႀကီးေတြေျပာစကားတစ္ရပ္ရွိ၏။ လက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚ ရရွိသြားေစေသာ ဒဏ္ရာႀကီးငယ္ သည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ကုစား၍ ေပ်ာက္သြားႏုိင္၏။ စိတ္ဒဏ္ရာႀကီးငယ္ကိုေတာ့ မရရွိေစအပ္ပါ။ စိတ္ဒဏ္ရာ အတြက္ ႏႈတ္ထြက္စကားသည္ ပဓါနအက်ဆံုးျဖစ္၏။ ''ခ်စ္ေစလို ခံတြင္းလက္ေလးသစ္၊မုန္းေစလို ခံတြင္းလက္ေလးသစ္''စကားအတိုင္း ပါးစပ္ဟပါ။ လက္ေလးသစ္ထက္ ပိုၿပီးက်ယ္ေအာင္မဟႏိုင္ၾကပါ။ ယင္းႏုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာ ပါးစပ္ေပါက္မွ ထြက္က်လာေသာ မခံခ်င္ေအာင္စိတ္နာၾကည္းေအာင္ အႏိုင္ရယူလိုမႈေၾကာင့္ ေျပာဆိုမိသည့္ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ျပႆနာႀကီးငယ္မ်ား ျဖစ္ေပၚၾကရပါ၏။ စိတ္နာဒဏ္ရာသည္ တစ္သက္လုံးပါရွိသြားေတာ့သည္။

.

စိတ္ဆိုးသည္အထိေတာ့ ျပဳေကာင္းသည္။ စိတ္နာၾကည္းသည္အထိ မျပဳေကာင္းပါဟု ဆရာသမားလူႀကီး မိဘမ်ားက အၿမဲေျပာဆို ဆံုးမတတ္ၾကသည္။ အမွန္ကေတာ့ စိတ္ဆိုးစိတ္နာဘယ္ဟာမွ မျပဳလုပ္မိက အေကာင္းအဆိုးျဖစ္ပါသည္။ ေမတၱာေရွး႐ႈ ေစတနာအထူးျပဳၿပီး မုဒိတာပြားမ်ားႏိုင္ပါက မည္သည့္ျပႆနာႀကီးငယ္မွ မျဖစ္ႏိုင္ေသာေပ။ ဤသို႔ျဖစ္ရန္ တရားဓမၼလိုက္စားဖို႔၊ စာမ်ားမ်ား ဖတ္ဖို႔ႏွင့္ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းဖို႔လို၏။ ဘာဝနာ၊ ဝိပတ္သနာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ႏိုင္ ပြားမ်ားႏုိင္ပါမွ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကို ထိန္းကြပ္ ႏိုင္ပါမည္။ ဆင္တို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ခြၽန္းကိုအသုံးျပဳရဘိ သကဲ့သို႔ စိတ္ဆင္႐ိုင္းကိုလည္း တရားဓမၼသတိခြၽန္းျဖင့္ ထိန္းကြပ္ၾကရပါလိမ့္မည္။ ေၾကာင္းက်ိဳးမည္မွ် ရွည္ရွည္ေဝးေဝးႀကီးရွင္းလင္းေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့ပါေသာ္ျငားလည္း လိုရင္းတိုရွင္း အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ တစ္ခြန္းတည္းေဖာ္ျပပါဟု အေရးဆိုလာခဲ့ေသာ္ ''ကိုယ္ခ်င္းစာတရား လက္ကိုင္ထား၊ သတိတရားအၿမဲေဆာင္အိုေတာင္မွ ျပႆနာႀကီးငယ္မျဖစ္ႏိုင္''ဟု ေရးသားေဖာ္ျပေပးခ်င္ပါသည္။ စာဖတ္သည္။

.

ႀကိဳက္သည္ဆိုသည့္အဆင့္ကို လြန္ေျမာက္၊လိုက္နာက်င့္သုံးသည္အထိ ႀကိဳးစားေဆာင္ရြက္ၾကပါေလဟု အထူးမွာၾကားေရးသားလိုပါ၏။ စာသိထက္ ကိုယ္က်င့္ရွိ၊ သတိကပ္ထားေရးသာ ပဓာနျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ဖဲႀကိဳးျဖဴအဖြဲ႕သားမ်ား ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင့္ၾကပါေစသတည္း။

.

.

.

#KBZTai #Shan