ေၾကာ္ျငာဟု မမွတ္ယူေစလိုပါ

ေျမခဲေတာင္ေမာင္ေမာင္ဝင္း

.

၁၉၈၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စာစတင္ေရးသား ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကေလာင္၏ သက္တမ္း သည္ ဘာလိုလိုျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝ ေက်ာ္လာခဲ့ ၿပီျဖစ္သည္။ မဂၢဇင္းတခ်ိဳ႕၌သာ ထုံ႔ပိုင္း-ထုံ႔ ပိုင္းျဖင့္ လေက်ာ္မွတစ္ခါ၊ ႏွစ္ေက်ာ္မွတစ္ခါ စသည္ျဖင့္ ပုံႏွိပ္ေဖာ္ျပခြင့္ရေသာ ကြၽန္ေတာ္၏ ကေလာင္အမည္ေလးသည္ စင္စစ္ေသာ္ စာ ဖတ္သူတို႔ ဖတ္မိ၊ မွတ္မိသူ နည္းေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါ၏။ 

.

.

ျပင္ပက မဆိုထားႏွင့္ ဌာနတြင္းကဝန္ထမ္း တခ်ိဳ႕ပင္ ကြၽန္ေတာ္စာေရးေနသည္ကို သိပ္မ သိၾကေပ။ တာဝန္ေပးမႈအရ စာၾကည့္တိုက္၌ အလုပ္လုပ္ေနေသာ စာေပဝါသနာရွင္ဟူ၍သာ သိေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

.

ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ကြၽန္ေတာ့္စာမူပါသည့္ မဂၢဇင္းကို ''ဒါ ကြၽန္ေတာ့္စာမူဖတ္ၾကည့္၊ ဒါငါ့ စာမူေလကြာ၊ ေရာ့ဖတ္ၾကည့္။ လက္ဖက္ရည္ တိုက္မယ္''ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ဘယ္တုန္းကမွ် မ လုပ္ခဲ့ဘူးေပ။

.

တစ္ခုေတာ့ရွိသည္။ ''ကိုခင္ဝင္း-ခင္ဗ်ား စာမူပါတဲ့ မဂၢဇင္းေရာက္ၿပီလား၊ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္ လို႔ ငွားပါ''ဆိုလွ်င္ေတာ့ ဝမ္းသာစြာျဖင့္ေပးငွား တတ္ပါ၏။

.

အလုပ္ဝင္စကတည္းက ရွိေနခဲ့ေသာ စာ ၾကည့္တိုက္ကို ေနာက္ပိုင္းတြင္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္ လည္းေကာင္း ထိုမွစာေပဝါသနာရွင္ ဌာနခြဲမွဴး ၏ ''အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေပးပါ''ဟူေသာ တာဝန္ ေပးမႈအရလည္းေကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္သည္ သက္ျပည့္ျဖင့္အၿငိမ္းစားယူသည္ထိ စာၾကည့္ တိုက္မွာပင္ ဌာနတာဝန္ကို စာေပျဖင့္ ေက်ျပြန္ စြာထမ္းေဆာင္ခဲ့ရသည္။

.

သို႔ရာတြင္ မိခင္ရင္း ယာဥ္ျပင္ဆင္ေရးလုပ္ ငန္းတာဝန္မ်ားပ်က္ကြက္ခဲ့ရကား လစာတူရာထူး ၃ ဆင့္မွတစ္ဆင့္ အင္မတန္ရယူလိုေသာ လစာတိုးရာထူးကိုမူ အၿငိမ္းစားယူသည္ထိ နားမလည္စြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ရရွိခံစားႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့ရပါေပ။

.

သို႔ရာတြင္ ရႏိုင္ခဲလွစြာေသာ ဘဝ၏ စာေပမွတ္တိုင္မ်ားအျဖစ္ျဖင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေငြတာရီဝတၳဳတိုၿပိဳင္ပြဲ၌ ''ဒုတိယဆု''ႏွင့္ ၂ဝဝ၂ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသားေရးေဆာင္ပုဒ္၊ စာေပႏွင့္ဓာတ္ပုံၿပိဳင္ပြဲ၌ ဝတၳဳတို ''ပထမဆု'' စသည္တို႔ကိုကား ဂုဏ္ယူေက်နပ္မဆုံးစြာျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ရယူႏိုင္ခဲ့ပါ၏။

.

တစ္ေလာက အားကစားဂ်ာနယ္ ၂ ေစာင္ ကို တစ္စိုက္မတ္မတ္ဖတ္ခဲ့ေသာ သူဖတ္ၿပီးပါ ကလည္း ''ေရာ့ ကိုခင္ဝင္း ဒါေတြစာၾကည့္ တိုက္မွထား''ဆိုၿပီး အၿမဲတမ္းေပးတတ္ခဲ့ေသာ ေနာင္ေတာ္ဝန္ထမ္းေဟာင္းတစ္ေယာက္ျဖင့္ ေတာင္ႀကီးေရာက္ခိုက္ ဘဏ္တစ္ခုေရွ႕မွာအ မွတ္မထင္ေတြ႕ျဖစ္ပါေလ၏။

.

စင္စစ္ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ အသက္ ၃ ႏွစ္မွ်ကြာေသာ သူသည္ က်န္းမာေရးကိုအ ေၾကာင္းျပၿပီး လုပ္သက္ျဖင့္အၿငိမ္းစားယူသြား သူျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ကသူ႕ကို အစ္ကိုႀကီး ဟု ေခၚခဲ့သူျဖစ္သည္။

.

''ဟာ ေဟ့ ကိုခင္ဝင္း ၾကည့္စမ္း၊ မေတြ႕ တာၾကာၿပီေနာ္။ ပင္စင္ထုတ္ေတာ့လည္း မ ေတြ႕ျဖစ္ဘူး။ ေအးေလကြၽန္ေတာ္ကလည္း ပင္စင္ကို ၃ လမွ တစ္ခါထုတ္တာကိုး။ ကဲေတြ႕ တုန္းလက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း စကားေျပာၾက ရေအာင္ေလဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား အခ်ိန္ရတယ္မဟုတ္ လား။ ခင္ဗ်ားအမ်ိဳးသမီးေရာပါေသးလား၊ ခင္ ဗ်ားတို႔ မိသားစု ဘယ္မွာေနၾကတာလဲ''

.

''အမ်ိဳးသမီး မပါဘူး အစ္ကိုႀကီး။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ မိသားစု ေအးသာယာမွာေနၾကတယ္။ သမီးကေတာ့ ခု ေရႊေညာင္ေက်ာင္းကိုေရာက္ ေနၿပီ''

.

''ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။ မိသားစု စုစုစည္းစည္း ေနရေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ လာ ကိုခင္ဝင္း  ကားေပၚတက္။ ဒါ စင္ကာပူေရာက္ေနတဲ့ သား က ဝယ္ေပးထားတာ။ ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ ဝယ္ စီးႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္''

.

''ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ အစ္ကိုႀကီးရ၊ကား က ကားပါပဲ။ စီးရဖို႔က အဓိကပါ''

.

သို႔ျဖင့္ သူသည္ ကားကိုက်င္လည္စြာေမာင္း လ်က္ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ ၿမိဳ႕ပတ္လမ္းကိုဦးတည္လိုက္ ပါ၏။

.

''ဒီလို ကိုခင္ဝင္းရ ကြၽန္ေတာ္က ေအး ေအးေဆးေဆး ေနခ်င္တာနဲ႔ ေစ်းေကာင္းရတာ နဲ႔ေပါ့ေလ။ ၿမိဳ႕ထဲကအိမ္ကို ေရာင္းလိုက္ၿပီး ဘုရားျဖဴဘက္မွာေနေနၾကတာဗ်။ အမ်ိဳးသမီးက ကုန္စုံဆိုင္ဖြင့္ထားေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲကို ေစ်းဝယ္တဲ့ အခါလိုက္ပို႔။ သမီးနဲ႔သမက္က ေမြးထားတဲ့ ေျမးႏွစ္ေယာက္ကို ထိန္းရင္းနဲ႔ ေက်ာင္းပို႔ ေက်ာင္းႀကိဳလုပ္ ၿခံထဲမွာ ရာသီေပၚအသီးအႏွံ ေလးေတြစိုက္နဲ႔ ဘဝကို ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ျဖတ္ ေက်ာ္ေနတယ္ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။ တစ္ခါတေလမွာ ေတာ့ ၿမိဳ႕တစ္ပတ္ေလွ်ာက္ေမာင္းျဖစ္တယ္။ ဘာရယ္လို႔ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿမိဳ႕ႀကီးရဲ႕ အံ့မခန္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနမႈေတြ ကို ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ လိုက္ၾကည့္တဲ့သေဘာပါ။ စစ္ ေဆးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ ဟား ဟား ဟား''

.

''ခုေခတ္က ကားႀကီးကားငယ္ေတြေရာ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြေရာ အရမ္းမ်ားေနတယ္ေနာ္ အစ္ကိုႀကီး သတိထားေမာင္းဦး''

.

''ေအးဗ် အဲဒါကေတာ့ ဟုတ္တယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္း၊ လမ္းစည္းကမ္းေတြကို ကား သမားအမ်ားစုက လိုက္နာမႈရွိၾကေပမယ့္ လူ ငယ္ဆိုင္ကယ္သမားတခ်ိဳ႕ကေတာ့ စည္းကမ္း လိုက္နာမႈ သိပ္မရွိၾကတာကို ေတြ႕ေတြ႕ေနရ တယ္။ ပညာေပးေတြကို သက္ဆိုင္ရာေတြက လုပ္ေပးေနလည္း ခဏပါပဲဗ်ာ။ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔ဆိုတာက ေကာက္႐ိုးမီးလို တစ္ခဏနဲ႔မရဘူး။ အစိုးရကိုခ်ည္းအျပစ္ေျပာ လို႔လည္းမရဘူးဗ်။ ႏိုင္ငံသားတစ္ဦးခ်င္းစီကိုက စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ျပဳ ျပင္ၾကမွျဖစ္မွာ ေစာေစာက ေျပာတဲ့လူငယ္ဆိုင္ ကယ္စီးတခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဟိုကေကြ႕ဝင္လာ၊ ဒီက ျဖတ္ဝင္ေမာင္းနဲ႔ အေတာ္ကိုသတိထားေနရ တယ္။ ကိုခင္ဝင္းေရ။ ေရွ႕ကျဖတ္ၿပီးေမာင္းတဲ့ ဆိုင္ကယ္တခ်ိဳ႕မ်ားဆို ဘာေခၚမလဲဗ်ာ။ ပလာ တာ႐ိုက္တယ္ဆိုလားပါ။ ဟိုေကြ႕ဒီေကာက္နဲ႔ စီးေနၾကတာမ်ား မေတာ္လို႔ ခဲေလးတစ္လုံးနင္း မိၿပီး ေခ်ာ္လဲသြားမွျဖင့္ ေနာက္က ကားသမား ဒုကၡလွလွႀကီးေတြ႕ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ ဒါထက္ ကိုခင္ ဝင္း ခင္ဗ်ားစာေတြဆက္ေရးျဖစ္ေနေသးလား။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ မွန္တာေျပာရရင္ မဂၢဇင္း ေတာင္ဘယ္မွာငွားဖတ္ရမယ္မွန္းမသိလို႔ မဖတ္ ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ဖတ္ေနက်အားကစား ဂ်ာနယ္ေလာက္ပဲ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ ေဘာလုံးပြဲ ေကာင္းေကာင္းရွိရင္ၾကည့္လိုက္၊ မေက်နပ္တာ ေတြ႕ရင္ ဆဲလိုက္နဲ႔ တယ္အရသာရွိတာလား ဟား ဟား ဟား''

.

သစ္ပင္အုပ္အုပ္ ဝါး႐ုံပင္အုပ္အုပ္ေတြျဖင့္ ကားငယ္လွလွေတြ ျပြတ္သိပ္ေနေသာ ၿခံတစ္ ၿခံအတြင္း ကားကိုအသာေကြ႕ဝင္ကာ သူသည္ ကားကို ရပ္နားလိုက္ပါ၏။

.

''လာ ကိုခင္ဝင္း ဒါတကယ္ကို ေအးေအး ေဆးေဆးထိုင္လို႔ေကာင္းတဲ့ ေနရာပဲ။ ၿမိဳ႕ထဲက ဆိုင္ေတြလို အသံေပါင္းစုံ ဆူညံမႈလုံးဝမရွိဘူး''

.

အေျပးတစ္ပိုင္းျဖင့္ ေရာက္လာေသာ စား ပြဲထိုးသူငယ္ေလးကို အစ္ကိုႀကီးက ''လက္ ဖက္ရည္ပုံမွန္ ၂ ခြက္ေပးကြာ''ဟု မွာလိုက္ သည္။

.

''အစ္ကိုႀကီးက ေဘာလုံးပြဲေတြကို ၾကည့္ တာက ျပည္ပပြဲေတြပဲ မဟုတ္လား''

.

''ျပည္တြင္းပြဲေတြလည္း ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုးအရင္ေခတ္တုန္းက ေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ ျပည္တြင္း ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံျခားအရက္ဆိုတာလိုပဲ။ ျပည္တြင္းပြဲ ေတြၾကည့္ရတာကလည္း ျပည္ပပြဲေတြၾကည့္ရ တာနဲ႔ မထူးဘူးဘဲ''

.

''ျပည္တြင္းက ကစားသမားေတြနဲ႔ခ်ည္း ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ ကလပ္အသင္းေတြလည္း ရွိေန ပါၿပီ အစ္ကိုႀကီးရ''

.

''ဟုတ္တယ္ ေတြ႕တယ္။ က်န္တဲ့ကလပ္ အသင္းေတြလည္း ကိုယ့္ျပည္တြင္းက ကိုယ့္ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ကိုယ့္ျပည္နယ္အတြင္းက ကစားသမားေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းၿပီးကစားၾက၊ ၿပိဳင္ ၾကရင္ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ယူဆ တယ္။ ဒါမွ တကယ့္ရြက္ပုန္းသီးကစားသမား ေကာင္းေလးေတြ ေပၚထြက္လာၿပီး ႏိုင္ငံ့လက္ ေရြးစင္အသင္းအတြက္ပါ အရန္အင္အားျဖစ္ လာမယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယူဆတယ္။ ျပည္ပက ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ေၾကးစားေတြနဲ႔ ကစားေနၾက တာရွိတာပဲ ဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံအေန နဲ႔က အဲသလိုမ်ိဳးထိ မလိုအပ္ေသးဘူးလားလို႔ ပါ။ ဒါက ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ ယူဆခ်က္ပါ။ ခု ေတာ့ဗ်ာ ျပည္တြင္းက ကလပ္အသင္းေတြျဖစ္ ၾကပါလ်က္နဲ႔ အသင္းေခါင္းေဆာင္က ႏိုင္ငံျခား သားဂိုးသမားကို အငွားဂိုးသြင္းတဲ့ေကာင္က ကုလားဆိုတာလို၊ ဘယ္မွာလဲ ကိုယ့္ျပည္တြင္း က ကစားသမား၊ ကိုယ္အားေပးတဲ့အသင္းက ဂိုးသြင္းလိုက္လို႔ အားေပးခ်င္တာေတာင္ ဘယ္ လိုအားေပးရမွန္းမသိျဖစ္ေနတာ။ ခင္ဗ်ား သ တိျပဳမိရဲ႕လား စာေရးဆရာရဲ႕''

.

''ဗ်ာ ဘယ္လို အစ္ကိုႀကီး''

.

''ဥပမာ ေျပာမယ္ဗ်ာ၊ ဥပမာလို႔ကြၽန္ေတာ္ ေျပာထားတယ္ေနာ္ စာေရးဆရာ ပီပီမဖြလိုက္ဖို႔ ေတာ့ ေတာင္းပန္ပါရဲ႕''

.

''ဟား ဟား ဟား ဟုတ္ပါၿပီ အဓိပၸာယ္ ကိုသာ ရွင္းျပပါဦး အစ္ကိုႀကီးရ''

.

''ဥပမာဗ်ာ ကေမၻာဇအသင္းက တစ္ဘက္ အသင္းကို ဂိုးသြင္းလိုက္ပါၿပီတဲ့ ကဲ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို အားေပးမွာလဲ ကဲ ေျပာၾကည့္စမ္း''

.

''ဟာဗ်ာ အစ္ကိုႀကီးကလည္း ကိုယ့္အ သင္းက ဂိုးသြင္းတာပဲ ေဟး ဒါမွ တို႔ကေမၻာဇ ကြလို႔ အားေပးမွာေပါ့။ ဒါမွားလို႔လား မဟုတ္ လို႔လား''

.

''အင္း မွားလို႔လားဆိုေတာ့ မွားေတာ့မမွား ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လြဲေနသလားလို႔ ခင္ဗ်ားစဥ္းစား ၾကည့္ေလ။ ဂိုးသြင္းသြားတဲ့သူက ႏိုင္ငံျခားသား ေၾကးစားသမား ဘယ္မွာလဲ ကေမၻာဇက က စားသမား ဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ျပည္နယ္အတြင္း က ျပည္နယ္အားကစားသမားေလးမ်ားသာျဖစ္ လို႔ကေတာ့ ေဟး ဒါမွ တို႔ကေမၻာဇသားကြ၊ ကေမၻာဇအသင္းကို ႏိုင္ခ်င္ရင္ ဆယ္ႏွစ္ဆယ္ မိုးႀကိဳးစားပါဦး ဆိုတာေတြနဲ႔ ေအာ္ဟစ္အား ေပးလို႔ေကာင္းေပါ့ဗ်ာ ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာ မ ဟုတ္ဘူးလား''

.

''အင္း အစ္ကိုႀကီးေျပာတာလဲ ဟုတ္တုတ္ တုတ္ပဲ''

.

''ဟုတ္ တုတ္တုတ္မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ ဟုတ္တာပါ။ ေၾကးစားသမားေတြနဲ႔ အေတြ႕အႀကဳံရေအာင္ဆိုၿပီး ၿပိဳင္ပြဲေတြ လုပ္လာခဲ့တာ ႏွစ္ေတြမနည္းေတာ့ဘူးေနာ္ ကိုခင္ဝင္း။ ကဲ ဘယ္ ႏွစ္က၊ ဘယ္ပြဲမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ့လက္ေရြးစင္ အသင္းက ပထမ၊ ေရႊတံဆိပ္ရခဲ့တာရွိလား၊ ဖိတ္ေခၚပြဲပဲလုပ္လုပ္၊ ေျခစမ္းပြဲပဲလုပ္လုပ္၊ ေျခ စစ္ပြဲပဲလုပ္လုပ္၊ အ႐ႈံးသံသရာဝဲက မ႐ုန္းထြက္ ႏိုင္ေသးဘူးမဟုတ္လား။ အေတြ႕အႀကဳံရ ေအာင္ ေျခစမ္းၾကည့္တဲ့သေဘာပါ ဆိုတာေတြ နဲ႔ပဲ ေဘာလုံးခ်စ္ျပည္သူေတြကို ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တာ ႏွစ္ေတြၾကာခဲ့ၿပီေကာဗ်ာ မဟုတ္ဘူးလား''

.

သူက လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးေျပာရင္း ေအး စက္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္ကို တစ္ငုံမွ် ေသာက္လိုက္သည္။

.

''ကဲလုပ္ ခင္ဗ်ားလည္းေသာက္ေလ၊ မုန္႔ ေတြေရာ မစားေတာ့ဘူးလား၊ ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ေမးတာ ခင္ဗ်ားေျဖဖို႔ က်န္ေနေသး တယ္ေနာ''

.

''ဗ်ာ ဘာပါလိမ့္''

.

''စာေတြဆက္ေရးျဖစ္ေသးလားဆိုတာ ေလ''

.

''ေအးဗ် ကြၽန္ေတာ္ေလာေလာဆယ္မွာ ေတာ့ ကေမၻာဇမွာ ေဆာင္းပါးေလးေတြ ႀကိဳ ၾကားႀကိဳၾကားေရးျဖစ္ေနပါတယ္''

.

''ေဟာဗ်ာ ကေမၻာဇအသင္းက ဂ်ာနယ္ ေတာင္ထုတ္ေနၿပီလား၊ အဲဒါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အေတာ္ကို ညံ့သြားၿပီဗ်ာ။ အဲဒီဂ်ာနယ္ေတြ႕ ေတြ႕ေနေပမယ့္ အားကစားဂ်ာနယ္မွန္းမသိ ေတာ့ ဝယ္မဖတ္ျဖစ္ဘူး''

.

''ေဆာရီး အစ္ကိုႀကီး ဂ်ာနယ္ကို ကြၽန္ ေတာ္က အတိုေကာက္ေျပာလိုက္ေတာ့ အစ္ ကိုႀကီးက ေဘာလုံးအသင္းက ထုတ္တဲ့အားက စားဂ်ာနယ္လို႔ ထင္သြားတာကိုး။ ဂ်ာနယ္ရဲ႕အ မည္အျပည့္အစုံအမွန္က ''ကေမၻာဇတိုင္းသတင္း ဂ်ာနယ္''ပါ။ ရွမ္းျပည္နယ္ကိုယ္စားျပဳအ ျဖစ္နဲ႔ ထုတ္ေဝတဲ့ ေတာင္ႀကီးအေျခစိုက္ ဂ်ာ နယ္ပါ။ အဲဒီမွာ ဝါသနာအရ နည္းနည္းပါးပါး ကြၽန္ေတာ္ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။''

.

''ဝါသနာပါတဲ့အလုပ္လုပ္ရတာပဲဗ်ာ။ ေကာင္းတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ အားကစား ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးခ်င္စိတ္တစ္ခါတစ္ခါ ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။ ဘယ္ကဘယ္လို စေရးရ မွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနလို႔ ခင္ဗ်ားနဲ႔နီးရင္လည္း ေကာင္းသား''

.

''အစ္ကိုႀကီးက ေဘာလုံးပြဲေတြလည္း ၾကည့္၊ ဂ်ာနယ္ ၂ ေစာင္ေလာက္ကိုလည္း အ ၿမဲဖတ္ေနတာပဲဥစၥာ၊ ေရးရင္ျဖစ္ပါတယ္၊ေရး ၾကည့္ပါ။ ၿပီးရင္ ကေမၻာဇတိုင္းသတင္းဂ်ာနယ္ ကို ပိုၾကည့္ေပါ့''

.

''ဟာ အဲဒါေတာ့ မျဖစ္ဘူး ထင္တယ္ဗ်။  ေတာ္ၾကာ အဲဒီဂ်ာနယ္အေရာင္းက်သြားပါဦး မယ္ ဟား ဟား ဟား။ ဒါ့ထက္ ေနပါဦး ကို ခင္ဝင္း။ ကြၽန္ေတာ္ခုမွ ႐ုတ္တရက္သတိရမိ တယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဟိုးတစ္ႏွစ္က ကြၽန္ ေတာ့္သမီးက ရွမ္းျပည္နယ္အတြင္းက ၿမိဳ႕ေတြ အေၾကာင္းနဲ႔ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကို လက္မွတ္ေရးထိုး ခဲ့ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြအေၾကာင္း ျပည့္ျပည့္စုံ စုံပါလို႔ ေကာင္းလိုက္တာဆိုၿပီး ဝယ္ထားတဲ့ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ အိမ္မွာရွိတယ္ဗ်။ ခု ခင္ဗ်ား ေျပာမွ ဒီအမည္ ငါၾကားဖူးပါတယ္လို႔ စဥ္းစား ေနတာ၊ ကေမၻာဇမဂၢဇင္း ဟုတ္တယ္ မဟုတ္ လား''

.

''အမည္မွန္ကေတာ့ '' ကေမၻာဇတိုင္း မဂၢဇင္း''ပါ။ အဲဒီမဂၢဇင္းက ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရ ၁ဝဝ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ ထုတ္လိုက္ တာပါ။ အဲဒီ မဂၢဇင္းမွာလည္း ကြၽန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ပါေသးတယ္ အစ္ကိုႀကီးရ''

.

''ေဟာဗ်ာ ဟုတ္လား အားနာစရာေတာင္ ျဖစ္သြားၿပီ စာေရးဆရာေရ ကြၽန္ေတာ္အဲဒီ မဂၢဇင္းအိမ္မွာ ရွိေနတာၾကာၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ လုံး ဝကို ကိုင္မၾကည့္မိဘူးဗ်ာ။ ေဆားရီးပဲေရာက္ မွ ခင္ဗ်ားေဆာင္းပါးကို အရင္ဖတ္ရမယ္ဗ်ာ။ ေဟ့ ဒီမွာ ပိုက္ဆံရွင္းမယ္''

.

အစ္ကိုႀကီးက က်သင့္ေငြရွင္းရန္ စားပြဲထိုး သူငယ္ေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္သည္။

.

''စကားေျပာလို႔လည္း ေကာင္းပါရဲ႕ ကြၽန္ ေတာ္က အခ်ိန္ရေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက ျပန္ဆင္း ရဦးမယ္ မဟုတ္လား၊ ခု ကြၽန္ေတာ္ဘယ္ကိုပို႔ ေပးရမလဲ၊ ကားဂိတ္လား၊ ေစ်းကိုလား၊ ဂ်ာ နယ္တိုက္ကိုလား''

.

''ေပးစရာ စာမူမပါေသးလို႔ ဂ်ာနယ္တိုက္ ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူး အစ္ကိုႀကီး၊ ေစ်းကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္လိုင္းကားနဲ႔ သြားလိုက္ပါ့မယ္။ လက္ဖက္ရည္တိုက္တဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါ တယ္။''

.

''ဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ လီဗာ ၃-၄-၅ ခ်က္ပဲ နင္းရတဲ့ ဥစၥာ။ လာပါ တက္ပါ ကိုခင္ဝင္းရ''

.

''အစ္ကိုႀကီးေမ့သြားၿပီလား၊ ကြၽန္ေတာ္ က စာေရးဆရာေလ''

.

''ဟုတ္ပါတယ္ အဲဒီေတာ့ဘာျဖစ္လို႔တုန္း''

.

''လိုင္းကားနဲ႔သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ေရးစရာ ကုန္ၾကမ္းေလးေတြ ရတတ္တာေပါ့ အစ္ကိုႀကီးရ''

.

''ေၾသာ္ အဲဒီလိုလား ဒါဆို ေစာေစာက ကြၽန္ေတာ္ေျပာခဲ့တာေတြကလည္း ခင္ဗ်ားအ တြက္ ေရးစရာကုန္ၾကမ္းေတြပဲလားဗ်ာ''

.

''အင္း အဲဒါေတြက ကုန္ၾကမ္းအဆင့္မ ဟုတ္ေတာ့ဘူး အစ္ကိုႀကီးရ''

.

''ေဟာဗ်ာ ဘာျဖစ္လို႔တဲ့လဲ''

.

''ကုန္ေခ်ာေတြျဖစ္ေနလို႔ပါ''

.

''အဲဗ်ာ ေကာင္းေရာ''။

.

.

.

#KBZTai #Shan