မီးဖုိေခ်ာင္မ်ားကို ေခ်ာင္လည္ခြင့္ ျပဳေပးပါ

ေအာင္ဆန္းဝင္း

.

.

ဒီရက္ပိုင္းေစ်းေရာင္းလို႔ မေကာင္းဘူး၊ အေရာင္းအဝယ္ပါးခ်က္ဆိုတာ ေျပာမေနနဲ႔။ တ ခ်ိဳ႕ရက္ဆို ေန႔တစ္ဝက္ေရာက္တာေတာင္ ေစ်း ဦးေပါက္ေမွ်ာ္ေနရတယ္။ ဒါေတာင္မီးဖုိေခ်ာင္ အတြက္ တကယ္လိုအပ္တဲ့ အေျခခံစားေသာက္ ကုန္ပစၥည္းေလးေတြ ေရာင္းေနတာ။ ေရာင္း ေရးဝယ္တာေအးလြန္းလို႔ ကိုယ္တစ္ေယာက္ တည္းလားမွတ္တယ္။ ေဘးဆိုင္ေတြၾကည့္ ေတာ့လည္း အကုန္လုံးထူးမျခားနား။ ဖုန္းတစ္ လုံးနဲ႔ ငုတ္တုတ္ေမ့ေတြ။ ညေနေစ်းသိမ္းလို႔ ပုံး ထဲက ပိုက္ဆံၾကည့္လိုက္ အားရစရာတစ္ကြက္မွ မရွိ။ တစ္ဆင့္ခံယူေရာင္းတာဆိုေတာ့ အျမတ္ ကလည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ မက်န္ဘူး။ ဒီ ၾကားထဲယူေရာင္းတဲ့ပစၥည္းေစ်းႏႈန္းေတြတက္ ေတာ့ ကိုယ့္အတြက္ ခပ္ပါးပါး က်န္ေအာင္ ေတာင္ မနည္းလုပ္ေနရတယ္။ ရတာေလးနဲ႔ ေလာက္ငေအာင္ က်စ္ကုတ္ေနရတာေရရွည္ဆို မလြယ္ဘူးထင္ပါတယ္။

.

အေသးစားကုန္စုံဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ ေဘာ္ဒါ တစ္ေယာက္တည္း ညည္းခ်င္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဆိုင္ေပၚ ေရာက္လာတယ္။ ခိုလက္လန္ေအာင္ညည္းတဲ့ အညည္းဆိုတာ ေလးေပါက္သံ၊ ေျခာက္ေပါက္ သံ တစ္ဦးတည္းမူပိုင္ကန္ထ႐ိုက္ဆြဲထားတဲ့အ တိုင္း။ တစ္ေစ်းလုံးစာ တစ္ေယာက္တည္းဒိုင္ ခံညည္းတယ္ေျပာရမလား။ လမ္းမေဘးထိုးရပ္ ထားတဲ့ဆိုင္ကယ္ေပၚမွာ ပစၥည္းပစၥယေတြက အျပည့္။ သူ႔ဆိုင္မွာ တင္ေရာင္းမည့္ ပစၥည္းအ မယ္ေတြ ၿမိဳ႕မေစ်းႀကီးနဲ႔ လက္ကားျဖန္႔ကုန္စုံ ဆိုင္ေတြက ဝယ္ၿပီးျပန္လာပုံရပါတယ္။ ပါးစပ္ စက္ေသနတ္ပစ္သလို ခ်တဲ့ညည္းခ်င္းက ဒီ ေလာက္နဲ႔အေတာမသတ္ဘူး။ ဒါေတာင္လင္ ကိုယ္မယားႏွစ္ေယာက္တည္းရွိလို႔။ သားသမီး မ်ားရွိရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ အေရာင္းအဝယ္ပါးေတာ့ က်ပ္လိုက္တဲ့စီးပြား ေရးဆိုတာ ဝါးလုံးေခါင္းထဲ ဆင္ေမာင္းသြင္းသ လိုျဖစ္ေနတာဟ။

.

စုံပါတယ္။ စကားလုံးမက်န္ေအာင္ ခ်တဲ့ ညည္းခ်င္းေတြက ေတာ္ေတာ့္ကိုစုံပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူမဟုတ္သလို တယ္လီဖုန္းအ ျပားပြတ္ေနေလေရာ။ ၾကားရတဲ့လူက နားဝမွာ မသက္သာလွေပါ့။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္ခါ အေရာင္းအဝယ္ပါး၊ စီးပြားေရး က်ပ္တည္းေနတာ သူတစ္ေယာက္တည္းကြက္ ၿပီး က်ပ္၊ ကြက္ၿပီးက်ေနတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ေသးေသးမႊားမႊားလုပ္ငန္းမွန္ သမွ် အားလုံးနီးပါး ေဘးက်ပ္နံက်ပ္ျဖစ္ေနၾက တာပါ။ အရင္တုန္းက လုပ္ငန္းလုပ္တဲ့လူအ ခ်င္းခ်င္းဆုံရင္ ပုံမွန္ေလးျဖစ္ေနပါတယ္။ မဆိုး ပါဘူး။ မိသားစုစားေသာက္လို႔ အဆင္ေျပ႐ုံ ေတာ့ရပါတယ္လို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ အခု က်ေတာ့ က်တာရယ္၊ က်ပ္တာရယ္၊ ပါးတာ ရယ္နဲ႔ ခ်လိုက္တဲ့ညည္းခ်င္းသံက တစ္ဦးနဲ႔တစ္ ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တာနဲ႔ လူစင္စစ္က ခိုေတြကိုျဖစ္လို႔။

.

အေျခခံလူတန္းစားမ်ား၊ လူစည္ကားတဲ့ ေစ်းထဲမွာ မီးဖုိေခ်ာင္သုံးပစၥည္းေရာင္းတဲ့ ကုန္ စုံဆိုင္ပိုင္ရွင္ေတာင္ ဒီေလာက္ညည္းမွေတာ့ က်န္တဲ့အေသးစားလုပ္ငန္းေတြဆို ဘာေျပာ ေကာင္းမလဲ။ ျမန္မာဗြီဒီယိုဇာတ္ကားငွားရမ္း ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အေျခ အေနဆို ေတာ္ေတာ္ႀကီးဆုိးတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ တယ္လီဖုန္းဆင္းကတ္ လမ္းေဘးမေရာက္ခင္ သူ႔ဆိုင္ငွားအားက တစ္ ရက္တစ္ရက္ အခ်ပ္ေရ ႏွစ္ရာေက်ာ္သုံးရာနီး ပါးရွိပါတယ္။ ဆယ့္ႏွစ္ရာသီနဖူးကေခြၽးေျခမ က်ေအာင္ အလုပ္ေကာင္းတယ္ ေျပာရမွာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း လမ္းေဘးက ေက်ာက္ခဲတစ္လုံး ေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိတဲ့ ဆင္းကတ္က ႏွိပ္စက္၊ အဆင့္အတန္းတစ္စက္မွမရွိတဲ့ ျမန္ မာ႐ုပ္ရွင္ဗြီဒီယိုဇာတ္ကားကို တန္းဝင္တဲ့လူေတြ က မၾကည့္ခ်င္တာေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူ႔လုပ္ ငန္းက်သြားတာ ေဇာက္ထိုးနဲ႔ဇီး႐ိုး။

.

အခု ဘယ္ေလာက္ထိအေျခအေနဆိုး လည္းဆို သူ႔ဆိုင္ငွားအား တစ္ရက္ႏွစ္ဆယ္ ေတာင္မျပည့္ခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။ ႏွစ္ရာ ေက်ာ္သုံးရာနီးပါး ငွားရမ္းလည္ပတ္ခဲ့တယ္ဆို တာ ဒ႑ာရီလိုလို၊ ပုံျပင္လိုလို ျဖစ္သြားတယ္ ေျပာရမွာေပါ့။ ဒါလည္း သူတစ္ေယာက္တည္း ေတာ့မဟုတ္ျပန္ဘူး။ တယ္လီဖုန္းလမ္းေဘး မ ေရာက္ခင္က ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚမွာ ျမန္မာဗီြဒီ ယိုဇာတ္ကားငွားရမ္းဆိုင္ တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆိုင္တိုင္းလိုလို ထိုက္သင့္သ ေလာက္အလုပ္ျဖစ္ၾကတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ထန္းလ်က္ခဲေခြးယက္သလို လုံးပါးပါးလာလိုက္ တာ အခု ဆယ့္ငါးဆိုင္ေတာင္ မျပည့္ခ်င္ေတာ့ ဘူး။ လက္က်န္ဆယ့္ငါးဆိုင္မွာ ငါးဆိုင္ေလာက္ က လိုင္စင္ျပန္အပ္ဖို႔ စဥ္းစားေနၾကတယ္။ ငါး ဆိုင္က တျခားလုပ္ငန္းနဲ႔တြဲလုပ္။ ေနာက္ဆုံးငါး ဆိုင္က ဘာလုပ္လို႔လုပ္ရမွန္းမသိလို႔ ဝိုးတိုးဝါး တားလမ္းေပ်ာက္ေနတဲ့ဆိုင္ေတြပါ။

.

ဒါတင္လားမွတ္တယ္။ ထုံးစံအတိုင္း အ ေဖာ္အေပါင္းနဲ႔ေပါ့။ အလွေမြးငါးေရာင္းတဲ့မိတ္ ေဆြတစ္ေယာက္ တစ္ရက္ငါးေကာင္ေတာင္ မ ေရာင္းရလို႔ညည္းတယ္။ ေစ်းျမင့္တဲ့ အေကာင္ ႀကီးသုံးေကာင္ေလာက္ ေန႔မေစ့ လမေစ့ အ ေသေစာလို႔ညည္းတယ္။ ဖိနပ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္က ဒီေန႔တစ္ရံေရာင္းရတယ္။ မေန႔က ႏွစ္ရံပဲ ေရာင္းလိုက္ရတယ္။ ေစ်းဦးမေပါက္တဲ့ရက္ လည္းရွိတယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္က ပိႆာခ်ိန္ ေလ်ာ့လို႔ေအာ္တယ္။ ဆိုလာေတြေျပာင္းသုံးလို႔ ဘထၳရီအားသြင္းဆိုင္စိတ္ညစ္တယ္။ ဆိုင္ကယ္ တကၠစီသမားက အေခါက္ေရက်ဲလို႔ အိမ္ျပန္ ေစာတယ္။ ဆံရွည္ေတြမ်ားလာလို႔ ဆံပင္ညႇပ္ ဆိုင္က စက္ကပ္ေၾကးတုံးခ်င္ခ်င္ျဖစ္။ ေနရာစုံ ေထာင့္စုံပါးလိုက္၊ က်ပ္လိုက္၊ က်လိုက္၊ ခဏ ခဏေခ်ာင္လာတာက ဗိုက္၊ ဒါေတြရဲ႕အက်ိဳး ဆက္ေၾကာင့္ ျဖစ္လာႏိုင္တာက အိမ္ေတြရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ကို ဒုကၡေရာက္ေစျခင္းပါ။

.

ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ဘက္ႏွစ္ဖက္ေတာ့ရွိ တတ္တယ္။ ေရာင္းသူဘက္ကညည္းလြန္းလို႔ ဝယ္သူေတြဘက္ၾကည့္မိတယ္။ ဝယ္ခ်င္ျခမ္းခ်င္ လိုက္တာမွ ဆတ္ဆလူးကိုထေနၾကတာပါ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ထင္တိုင္းမဝယ္ႏိုင္ၾကဘူး။ စိတ္ ထင္တိုင္းဝယ္ခြင့္မရွိဘူး။ အေျဖက ရွင္းရွင္း ေလးရယ္။ လက္ထဲမွာလုံေလာက္တဲ့ ပိုက္ဆံမ ရွိလို႔။ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္ေကာက္ရင္ ဇာတ္ ေၾကာင္းတစ္ပတ္လည္တာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္ မယ္။ အေရာင္းပါးတယ္ဆိုတာ အဝယ္ပါး လို႔။ အဝယ္ပါးတယ္ဆိုတာ လက္ထဲပိုက္ဆံ မရွိလို႔။ ပိုက္ဆံမရွိရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းက ျပည္သူေတြဆင္းရဲ က်ပ္တည္းလို႔။ ဆင္းရဲ က်ပ္တည္းၿပီဆိုမွေတာ့ အေျခခံျပည္သူေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ အေျခခံအေသး စားလုပ္ငန္း မွန္သမွ် က်ပ္တာ၊ က်တာ၊ ေအးတာ ဂ်ာေအး သူ႕အေမ႐ိုက္သလို လုံးခ်ာလိုက္ေနတာ နိယာ မတစ္ခုလိုပါ။

.

ဆင္းရဲက်ပ္တည္းလို႔ လုံးခ်ာလိုက္ေနတဲ့ အေျခခံျပည္သူေတြ ဘဝကို မီးေလာင္ရာဓာတ္ ဆီပက္တာက စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ ေအာက္ေျခလူတန္းစား လက္ေတြ႕က်က်ဝယ္ယူ စားေသာက္ေနရတဲ့ အၾကမ္းစားကုန္ေစ်းႏႈန္း ကို ဆိုလိုတာပါ။ အခုနည္းနည္းတက္တယ္။ ခဏေန တက္ခ်င္သလိုတက္တယ္၊ မနက္ျဖန္ စိတ္ထင္တိုင္းတက္မယ္။ လာမယ့္ရက္မ်ားစြာ ဂ်က္ပါဝါနဲ႔တက္မယ္ေပါ့။ ပစ္စလက္ခတ္တက္ ခ်င္သလိုတက္တဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းကိုၾကည့္ေကာင္း ေနၾကတယ္ထင္ပါတယ္။ အက်ဘက္ေရာက္ ေအာင္ တာဝန္ခံမယ့္ သူရဲေကာင္းတစ္ဦးတစ္ ေယာက္မွ ေရွ႕ထြက္လာတာ မေတြ႕ရဘူး။ ဘယ္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာမွလည္း ဟုတ္တိပတ္တိတင္ျပတယ္လို႔ မၾကားမိ။ ကုန္ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အစိုးရကလည္း ရွိလို႔ ရွိမွန္းေတာင္မသိရ။ ေရခဲေသတၱာထဲက ေရခဲ တုံးကို ေရခဲတိုက္ထဲထည့္ထားတဲ့အတိုင္း။ ေအးခ်က္ကကမ္းကိုကုန္ေရာ။

.

ထားေတာ့၊ ဆင္းရဲက်ပ္တည္းမႈနဲ႔ အတက္ ၾကမ္းတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းအေၾကာင္း ဆက္ေရးရင္ အသက္႐ႈပါက်ပ္လာႏိုင္လို႔ ခဏေလာက္တစ္ ခန္းရပ္လိုက္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ တိုက္ပုံဝတ္ ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ထိုင္မွ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ လို႔ ေျပာလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ထမင္းတစ္လုတ္အ တြက္ ေန႔မီးညဆိုင္း႐ုန္းကန္ေနရတဲ့ ျပည္သူ ေတြလက္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာရွိပါတယ္။ ေန႔ ဖို႔ညစာေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ျပဳတ္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္ ရွင္မေတြရဲ႕ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးရွိ ပါတယ္။ ကုန္စုံေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ပိုင္ရွင္လက္ထဲ မွာလည္း ႏိုင္ငံေရးရွိတယ္။ ပန္းရံဆရာလက္၊ ကြမ္းယာသည္လက္၊ အားလုံးရဲ႕လက္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးရွိေနပါတယ္။ ဒီလက္ပိုင္ရွင္ေတြအား လုံးက လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးသမားအစစ္ ေတြပါ။ တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးအပါဆုံးအ ရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးက႑ ကို ထိန္းေၾကာင္းေနၾကပါတယ္။

.

ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ အနိမ့္အျမင့္၊ အတက္အက် ကို အဓိကေျပာင္းလဲေစႏိုင္တာ မီးဖိုေခ်ာင္က လို႔ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ မီးဖိုေခ်ာင္က်ပ္တည္း ရင္ တိုင္းျပည္အက်ပ္အတည္းဆိုက္ေစတတ္ ပါတယ္။ လက္ရွိအေျခခံ ျပည္သူေတြရဲ႕ မီးဖို ေခ်ာင္အေနအထားကေတာ့ တာဝန္ရွိသူမ်ား အားလုံးတီးေခါက္မိျဖစ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ အလုပ္ အကိုင္အခြင့္အလမ္းရွားပါး၊ လုပ္ခလစာနည္း ပါး၊ ရသမွ်က ဆင္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္သလိုျဖစ္၊ မေလာက္မငနဲ႔ ေၾကာင့္က်ေနရခ်ိန္ အေျခခံ (အၾကမ္းစား)စားေသာက္ကုန္ေစ်းႏႈန္းက တစ္ ပူေပၚႏွစ္ပူဆင့္။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ မီးဖိုေခ်ာင္က အစျပဳတာျဖစ္လို႔ အေျခခံျပည္သူေတြရဲ႕ မီးဖို ေခ်ာင္မ်ား ေခ်ာင္လည္လာေအာင္ အစိုးရတစ္ ရပ္အေနနဲ႔ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္တဲ့ ထိန္း ေက်ာင္းမႈတခ်ိဳ႕ လက္ေတြ႕က်က်လုပ္ကိုင္ ေနဆာင္ရြက္ဖို႔လိုအပ္ေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုး လိုက္ရပါတယ္။ ။

.

.

.

#KBZTai #Shan