ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ တေစ့တေစာင္း

ရဲေဘာ္ျမသိန္း (ဟိုပံုး)

.

ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ားဟု ဆိုရာတြင္ ျပည္ ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းရွိ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စသည့္ (၁၃၅)မ်ိဳးေသာ တိုင္းရင္းသူ အသီးသီးတို႕ကို ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေယာက်ာ္းသား မဟုတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ားကို ဆုိလိုပါသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကို ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ႐ႈေထာင့္မွ တင္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။

.

.

ဤေနရာတြင္ အမ်ိဳးသမီး (မိန္းမသား) မ်ား ကိုမွ တမင္ေရြးခ်ယ္ၿပီး တင္ျပရျခင္းမွာ အမ်ိဳး သား (ေယာက်ာ္း)မ်ားသည္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေလာက္ သ႐ုပ္မပ်က္ၾကေသာ ေၾကာင့္ ဟူ၍သာ ႐ိုးရွင္းစြာ ေျပာဆိုလိုပါသည္။ ေယာက်ာ္းသားမ်ား သ႐ုပ္ပ်က္ၾကျခင္းမွာ အထိုက္အေလ်ာက္ ရွိေနၾကေသာ္လည္း မိန္းမသားမ်ား သ႐ုပ္ပ်က္ၾကျခင္းမွာ မ်ားလည္းမ်ားျပား၊ အႏၱရာယ္လည္းမကင္း၊ အ႐ုပ္လည္းဆိုး၊ သင့္လည္း မသင့္ေတာ္ ေနာက္ဆံုး ႏုိင္ငံ့ပံုရိပ္ကိုပါ ထိ ခိုက္လာေနေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

.

တကယ္ဆုိလွ်င္ ေယာက်ာ္းျဖစ္ေစ မိန္းမ ျဖစ္ေစ အဝတ္အစားမ်ား ဝတ္ဆင္ၾကရာတြင္ ပထမရည္ရြယ္ခ်က္မွ အရွက္ကို ကာကြယ္ဖံုးလႊမ္းရန္ ျဖစ္ပါသည္။ အရွက္ကို ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္အဂၤါ ႀကီးငယ္တို႕ကို လံုၿခံဳေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒုတိယ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အပူအေအးစသည့္ ရာသီဥတုရန္မွ ကာကြယ္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ တတိယရည္ ရြယ္ခ်က္မွာ ပိုးေကာင္မႊားေကာင္ စသည့္ေသးငယ္ေသာ အေကာင္ကေလးမ်ားမွအစ ႀကီးမား ေသာ အေကာင္မ်ားအထိ ၎တို႔၏ ထိေတြ႕မႈမ်ား မွ ကင္းေဝးရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာက္ေခတ္မွ ယ ေန႔အထိ ကမၻာ႔လူသားအသီးသီးတို႕သည္ သတိထားမိသည္ ျဖစ္ေစ၊ သတိမထားမိသည္ ျဖစ္ေစ ဤသို႔ပင္ ဝတ္ဆင္လာခဲ့ၾကေပသည္။ သူ႕ႏုိင္ငံ၊ သူ႕ေရေျမ၊ သူ႕အေျခအေနႏွင့္ သူတို႕ယဥ္ေက်းမႈ ေတြအရ ျဖစ္ၾကပါသည္။

.

ကြၽန္ေတာ္တုိ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္လည္း ေက်ာက္ေခတ္၊  တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ပုဂံ၊ အင္းဝ၊ ေတာင္ငူ၊ ကုန္းေဘာင္၊ ရတနာပံု၊ ကိုလိုနီႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွအစ ယေန႔ေခတ္ အထိ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ကိုယ္ ဝတ္စားဆင္ယင္ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ဝတ္စားဆင္ ယင္ၾကရာတြင္ ရွင္ဘုရင္မ်ား၊ မိဖုရားမ်ား၊ မင္းညီမင္းသားမ်ား၊ နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားမ်ား မွဴးႀကီးမတ္ရာမ်ား၊ စာဆိုေတာ္မ်ား သဘင္သည္ မ်ား၊ ပန္းခ်ီပန္းပု အႏုပညာရွင္မ်ား စသည္တို႕ကို စံျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ သူ႕ေခတ္အခါ အေလ်ာက္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကသလို ဂုဏ္သေရလည္း ရွိၾကပါသည္။ သူတို႕ကို အတုခိုး၍ ဝတ္မႈဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

.

ထိုသို႕ ဝတ္စားဆင္ယင္ၾကရာတြင္ ေခတ္ တစ္ေလွ်ာက္ ဆိုးရြားေသာ သ႐ုပ္ဖ်က္မႈ အမည္း စက္မ်ား မရွိခဲ့ၾကပါေခ်။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမန္ မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို အထိအခုိက္ အပြန္းအပဲ့ မခံခဲ့ၾကရပါေခ်။ လမ္းလြဲခဲ့သူမ်ား ရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ေသာ္လည္း အေရအတြက္ မေျပာပေလာက္ပါ။ မီးမ်ား မီးႏုိင္၊  ေရမ်ား ေရႏုိင္ဆိုသကဲ့သုိ႔ သ႐ုပ္မွန္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားက သ႐ုပ္ပ်က္မႈမ်ားကို ဝါးမ်ိဳ အႏုိင္ယူခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဝတ္စားဆင္ ယင္မႈ၌ ျမန္မာ့သမုိင္းေၾကာင္းသည္ အလြန္ ေကာင္းခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား ဂုဏ္ သိကၡာျမင့္မားခဲ့ပါသည္။

.

ၿဗိတိသွ်တို႔ အုပ္စိုးေသာေခတ္ (ကိုလိုနီေခတ္) က အမ်ိဳးသမီးမ်ား အက်ႌပါးပါးဝတ္သည့္ အခ်ိန္ကာလ တစ္ခု ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က အလြန္ေခတ္မီသည္ဟု ယူဆၾကျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးအက်ႌအထဲက အတြင္းခံေဘာ္လီ အတုိင္းသား ျမင္ရေအာင္ ပါးလွပ္ၾကပါသည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အပ္ဂ်ိတ္ႀကီးႀကီးႏွင့္ ဂုတ္ ေနာက္ေက်ာမွ ထိုးခြဲခဲ့ၾကသည့္ အျဖစ္မ်ား ရွိခဲ့ပါေလသည္။ အရွက္ကို ျဖစ္ေစေသာ ကိုယ္အဂၤါ ကို မလံုၿခံဳေအာင္ ျပဳမူေသာေၾကာင့္ ထိုသို႕ သင္ခန္းစာအေပးခံရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆိုခ်င္သည္မွာ သ႐ုပ္ပ်က္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကို အမ်ားက လက္မခံေသာအခါ တိမ္ျမႇဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားရျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။

.

ကြၽန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား ဝတ္စား ဆင္ယင္ၾကရာတြင္ အက်ႌႏွင့္ ထဘီသည္ အဓိကျဖစ္ပါသည္။ အထက္ႏွင့္ ေအာက္ယွဥ္၍ တြဲဘက္ဝတ္ဆင္ၾကပါသည္။ ထိုႏွစ္ခုျဖင့္ သူတို႕၏ ကိုယ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္း ခဲ့ၾကပါသည္။ အိေျႏၵရွိခဲ့ ၾကပါသည္။ လံုၿခံဳေစခဲ့ၾကပါသည္။ ယဥ္ေက်းခဲ့ ၾကပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ဗမာအမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုသာ ဆိုလိုရင္း မဟုတ္ပါ။ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း စသည့္တိုင္း ရင္းသူမ်ားတြင္လည္း အက်ႌႏွင့္ ထဘီ တစ္ဆက္တည္း ဝတ္ဆင္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။ ထိုအခါ သင္တိုင္းဟု ေခၚသည္ကလြဲ၍ အက်ႌႏွင့္ ထဘီ သေဘာပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထို႕အျပင္ သင္တိုင္းေအာက္က ထဘီ(သို႕မဟုတ္) စကတ္ ကဲ့သို႕ေသာ အဝတ္မ်ားကို ဝတ္ဆင္ေလ့ ရွိၾက ပါသည္။ ဝတ္ဆင္ပံု ဝတ္ဆင္နည္း ကြဲျပားႏုိင္ ေသာ္လည္း လံုလံုၿခံဳၿခံဳ ဝတ္ဆင္မႈကေတာ့ အတူတူပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ မည္သို႔ပင္ ဝတ္သည္ျဖစ္ ေစ၊ အက်ႌတြင္လည္းေကာင္း၊ ထဘီတြင္လည္း ေကာင္း၊ ေအာက္ခံဝတ္သည့္ အတြင္းခံမ်ားကေတာ့ ပါရွိၾကသည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

.

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား ဝတ္ဆင္သည့္ အက်ႌ ႏွင့္ ထဘီအေၾကာင္းကိုပင္ ဆက္၍ တင္ျပပါဦး မည္။ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ အတြင္းခံေဘာ္လီ ဝတ္ဆင္ၿပီးေနာက္ ရင္ေစ့ (သို႕မဟုတ္) ရင္ဖံုး အက်ႌကို ဝတ္ဆင္ၾကပါသည္။ သူတို႕သည္ ေရွး အစဥ္အလာအရ ရင္ကို အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထား ၾကပါသည္။ ရင္သား၏ ပံုမွန္ကိုပင္ လူအမ်ား မျမင္ႏုိင္ေအာင္ အက်ႌမ်ားကို တင္းၾကပ္စြာ ဝတ္ဆင္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ရင္ေစ့ (သို႕မဟုတ္) ရင္ ဖုံးအက်ႌမ်ားကို ထူထူထဲထဲကေလးမ်ားျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ဆင္တတ္ၾကပါသည္။ ရင္ကို ပိုမိုလံုၿခံဳေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအဆင့္တြင္ပင္ မေက်နပ္ၾကေသးဘဲ အေပၚအက်ႌေပၚက တစ္ဖန္ ပဝါႏွစ္စ အသာ ခ်၍ ဝတ္ဆင္ေလ့ ရွိၾကျပန္ပါသည္။ ရင္ကို လံုၿခံဳ ႏုိင္သမွ် လံုၿခံဳေစရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ပဝါစမ်ားကို ပြဲတက္ၾကသည့္ အခါမ်ားတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္သေရရွိ အခမ္းအနားမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ေတြ႕ရွိႏုိင္ပါသည္။ အလြန္က်က္သေရ မဂၤလာရွိ လွပါသည္။

.

ထိုမွ တစ္ဖန္ ထဘီမ်ား ဝတ္ဆင္ၾကရာတြင္ လည္း ကိုယ္အဂၤါႀကီးငယ္တို႕ကို ဖံုးလႊမ္းႏုိင္သမွ် ဖံုးလႊမ္းေအာင္ႏွင့္ လံုၿခံဳနုိင္သမွ် လံုၿခံဳေအာင္ ဝတ္ဆင္ၾကပါသည္။ တခ်ိဳ႕တိုင္းရင္းသူမ်ားသည္ သင္တိုင္းမ်ားကို အက်ႌႏွင့္ ထဘီ ကိုယ္စား ဝတ္ဆင္ ၾကပါသည္။ ဂါဝန္စကတ္ရွည္မ်ားႏွင့္ တူၾကပါ သည္။ သည့္အျပင္ ေအာက္ခံအဝတ္မ်ားလည္း ဝတ္ဆင္ထားၾကျပန္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ (ဥပမာ ပအိုဝ္း) တိုင္းရင္းသူမ်ားသည္ သင္တိုင္းႏွင့္ ေအာက္ ခံအျပင္ ေျခေထာက္မ်ားအထိ အဝတ္နက္မ်ား ပတ္စီးထားၾကပါသည္။ ေျခပတ္သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ၾကပါသည္။ ေျခေထာက္ ေအာက္ပိုင္းမ်ားကိုပင္ မ်ားမ်ားစားစား မေဖာ္လိုေသာ သေဘာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ပါသည္။

.

ကြၽန္ေတာ္သည္ ဗမာအပါအဝင္ တိုင္းရင္း သားတို႕၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကို သုေတသန ျပဳလုပ္တင္ျပေနျခင္း မဟုတ္ဘဲ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အတြက္ အဓိကက်ေသာ အက်ႌႏွင့္ ထဘီဝတ္ စားဆင္ယင္မႈေလာက္ကိုသာ ေဇာင္းေပး တင္ျပ ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယုတ္စြအဆံုး အမ်ိဳးသမီး မ်ားႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေသာ ဆံပင္ထံုးဖြဲ႕မႈႏွင့္ ေဆး မင္ေၾကာင္ ထိုးမႈမ်ားကိုပင္ ကြၽန္ေတာ္ မတင္ျပပါ။ အက်ႌႏွင့္ ထဘီကိုသာ ကိုယ္အဂၤါ လံုၿခံဳမႈႏွင့္ ယွဥ္ ၍ ျမင္သာေအာင္ တင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

.

အထက္က ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ အက်ႌ ႏွင့္ ထဘီ (သို႕မဟုတ္) သင္တိုင္းမ်ား၊ ဂါဝန္မ်ား၊ ဝတ္ဆင္ၾကျခင္း၏ အႏွစ္သာရမွာ အရွက္ကိုျဖစ္ ေစေသာ ကိုယ္အဂၤါႀကီးငယ္ ရြယ္လတ္တို႕ကို လံု ၿခံဳရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းျမတ္ေသာ စံသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္သလို အစစ္မွန္ဆံုး ယဥ္ေက်း မႈတစ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ သို႕ရာတြင္ အခု ေခတ္ အမ်ိဳးသမီး တခ်ိဳ႕၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားသည္ အဆုိပါ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ ညီပါသေလာ။ အေျခခံ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ၏ သ ဘာဝမ်ားႏွင့္ ညီၫြတ္ၾကပါသေလာ။ ေလ့လာ ဆန္းစစ္ၾကည့္ၾကပါစို႕။

.

ယခုအခါ အမ်ိဳးသမီးငယ္အခ်ိဳ႕သည္ အက်ႌေအာက္ခံ (ေဘာ္လီ)မ်ား ဝတ္ဆင္ၾကေသာ္လည္း ရင္ဖံုးအက်ႌက်ေတာ့ လည္ဟိုက္ ေက်ာဟိုက္မ်ားကို ဝတ္ဆင္တတ္ၾကပါသည္။ ရင္မွ အသားျမတ္ တစ္ဝိုက္ႏွင့္ ပခံုးသားမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဖာ္ျပလိုေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့ ပခံုးႏွစ္ဖက္မွ ဖြင့္ဟၿပီး ႀကိဳးမွ်င္ကေလး မ်ားျဖင့္ ထိန္းထားၾကပါသည္။ ပခံုးကို အထင္း သားေဖာ္ျပၿပီး ပခံုးေအာက္ပိုင္းကို လွစ္ဟျပထား ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စြပ္က်ယ္၊ စပို႕ရွပ္ စ သည္တို႕ကို ဝတ္ဆင္ၾကပါသည္။ ေနာက္ဆံုး အ ေပၚပိုင္း မလံု႕တလံုႏွင့္ ရင္ရွားအက်ႌမ်ားပင္ ဝတ္ဆင္လာၾကပါသည္။ ေရႊရင္ဖံုးတံု႕ မဖံုးတုံ႕ မဟုတ္ ေတာ့ဘဲ ေရႊရင္လံုတံု႕ မလံုတုံ႕ ျဖစ္လာၾကပါ သည္။

.

ဟိုး ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုေက်ာ္ ေက်ာ္ေလာက္တုန္းက အမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕သည္ အ ေပၚက စြပ္က်ယ္ဝတ္သည့္ အေလ့အထမ်ား ရွိ ခဲ့ဖူးပါသည္။ စြပ္က်ယ္ယဥ္ေက်းမႈဟုပင္ ေခၚခဲ့ၾက ပါသည္။ ထိုစဥ္က အခ်ိဳ႕သည္ အတြင္းခံအက်ႌ (ေဘာ္လီ၊ ဘရာစီယာ စသည္)ပင္ မပါဘဲ ဝတ္ဆင္တစ္ စခန္းထခဲ့ၾကပါသည္။ ထို႕ျပင္ ခါးတိုတို အက်ႌမ်ားျဖင့္လည္း ဗိုက္သားမ်ား၊ ခါးသားမ်ား မေပၚသလို ေပၚသလိုျဖစ္ေအာင္ ဝတ္ဆင္ၾကျပန္ ပါသည္။ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့ၾကပါသည္။

.

ဆက္၍တင္ျပပါဦးမည္။ အက်ႌ၏ ေအာက္ပိုင္း ထဘီမ်ား ဝတ္ဆင္ၾကရာတြင္လည္း ထဘီ မ်ားကြဲေအာင္ ခြဲထားသည့္ေနရာက ေျခသလံုး သားမ်ား သာမက ေပါင္တြင္းသားမ်ားအထိ ျမင္ သြားေအာင္ လွပ္ကနဲ လွပ္ကနဲ ဖြင့္ျပ လမ္း ေလွ်ာက္ျပေနၾကပါသည္။ ထဘီအစား စကတ္တိုမ်ား ဝတ္ဆင္သလို စကတ္မ်ားကို ေရွ႕ခြဲ၊ ေနာက္ခြဲ၊ ေဘးခြဲ၊ အေရွ႕တည့္တည့္ကပင္ ခြဲခ်င္ သလိုခြဲ၍ ဝတ္ၾကျပန္ပါသည္။ ဒူးေခါင္းအထက္ ထိပင္ လွစ္ဟထားၾကပါသည္။ တစ္ဖန္ ဂ်င္းသား စကတ္တိုကို တမင္ဆုတ္ၿဖဲ ဖြရြထားျခင္း၊ ဂ်င္း စမ်ား ဖြာလန္ႀကဲေအာင္ လုပ္ထားျခင္းမ်ားလည္း ရွိၾကပါသည္။ စကတ္အရွည္ပင္ ျဖစ္လင့္ကစား ဒူးေခါင္း (သို႕မဟုတ္) ေပါင္အထိ ေရာက္ေအာင္ ဖြာလန္ဆုတ္ၿဖဲထားၾကျပန္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ အမ်ိဳး သမီးငယ္မ်ားသည္ ခရီးသည္တင္ကားေပၚ တက္ ၍ မရဘဲ ဒူးတုပ္ေပါင္ကြျဖင့္ ျဖစ္သလို လွမ္းတက္ေနသည္မ်ား၊ ကားေပၚေရာက္လွ်င္လည္း တည့္ တည့္၊ ေဘးတုိက္စသျဖင့္ ေရွာင္လႊဲထိုင္သည့္ တိုင္ေအာင္ မသင့္မေလ်ာ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္မ်ား လည္း ရွိၾကပါသည္။

.

အထက္ပါ အက်ႌႏွင့္ ထဘီမ်ား ဝတ္ဆင္ၾက ရာတြင္ ေဆာင္းပါးအစတြင္ ေဖာ္ျပသကဲ့သို႕ မျမင္ အပ္ေသာ ကိုယ္အဂၤါတို႕ကို လံုၿခံဳေစရန္ မဟုတ္ ေတာ့ဘဲ အဆိုပါ ပစၥည္းတို႕ကို ေဖာ္ျပခြၽတ္ျပၾက ရန္ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။ ထိုသို႕ ေဖာ္ျပခြၽတ္ျပ မွ  အလွဟု ထင္ေနၾကပါသည္။ စတိုင္မိသည္ဟုလည္း ေျပာေနၾကပါသည္။ အားမနာတမ္း ေျပာ ရလွ်င္ မျမင္ဝ့ံ မျမင္အပ္ေသာ အသားစိုင္မ်ားကို အႏုပညာေျမာက္စြာ ေဖာ္ခြၽတ္ျပသေနျခင္းမ်ား ပင္ ျဖစ္သေလာဟု ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ေတြးဆမိပါ သည္။

.

ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ အျမတ္တႏုိး တန္ဖိုးထားေသာ ရင္သားလံုၿခံဳေအာင္ အတြင္းခံ ရင္စီး ေဘာ္လီတို႕ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းဝတ္ဆင္ျခင္းမွာ သ႐ုပ္မွန္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရကူးအက်ႌေလာက္ ႏွင့္ အတြင္းခံတစ္ခုမွ မပါဘဲ ေလွ်ာက္သြားေန ျခင္းသည္ သ႐ုပ္ပ်က္လွပါသည္။ ထို႕ျပင္ ဂါဝန္၊ ထဘီ၊ စကတ္ေတြကို အတြင္းခံထိေပၚေအာင္ အေရွ႕တည့္တည့္မွ ခြဲထားျခင္းမ်ားသည္လည္း အျမင္ဆိုးရြားေသာ သ႐ုပ္ပ်က္ျခင္းမ်ားပင္ ျဖစ္ၾက ပါသည္။

.

အထက္ေဖာ္ျပပါ သ႐ုပ္ပ်က္အမ်ိဳးသမီးမ်ား ကို လူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာမ်ား စာေစာင္ဂ်ာနယ္ မ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယိုမ်ားႏွင့္ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဖန္ သားျပင္မ်ားေပၚတြင္ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းစြာ ေတြ႕ ျမင္ေနရသလို ျပည္နယ္တိုင္း ခ႐ိုင္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ လည္း ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။ ေက်းလက္ေတာရြာ မ်ားအထိပင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕လာၾကၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ဆက္ သြယ္ေရးမ်ား ထြန္းကားလာေသာေၾကာင့္ပဲလား။ အတုျမင္ အတတ္သင္ၾကရာဝယ္ မဟုတ္မမွန္ သည္ဘက္ကို ကိုင္းၫြတ္ကုန္ၾက၍ေပပဲလား။ ထို သို႔ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားအလႊာ စံုမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ပါဝင္လာေနၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ နာမည္ႀကီး အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ား (ဂီတ၊ ႐ုပ္ရွင္၊ သဘင္ႏွင့္ အျခားအႏုပညာရွင္မ်ား)ထံမွ အတုခုိး အတတ္သင္ၾကျခင္းမ်ားလည္း ပါဝင္ၾက ပါသည္။

.

မည္သို႔ဆိုေစ မိမိအျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားရ မည္ျဖစ္ေသာ အရာပစၥည္းတစ္ခုခုကို မိမိကုိယ္ တိုင္က တန္ဖိုးမထားခဲ့ေသာ္ (သို႕မဟုတ္) တန္ ဖိုးထားရမွန္း မသိဘဲ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ျဖစ္ခဲ့ ေသာ္ အျခားမည္သူကမွ် တန္ဖိုးထားမွာ မဟုတ္ သည္ကို ဆင္ျခင္နားလည္ ထားသင့္ၾကပါသည္။ မိမိ၏ တန္ဖိုးကို မိမိက ျပန္မဖ်က္ဆီးသင့္ပါ။ တန္ဖိုးမဲ့အလွမ်ား မျဖစ္ေစလိုပါ။

.

ထို႕ေၾကာင့္ လမ္းေၾကာင္းလႊဲေနေသာ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးကေလးမ်ား ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ မိဘဘိုး ဘြား ဆရာသမားမ်ားကအစ၊ ဦးႀကီးဦးေလး အ ေဒၚႀကီး အေဒၚေလး၊ အစ္ကိုႀကီး၊ အစ္မႀကီးမ်ား အလယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေမာင္ႏွမမ်ား အဆံုးအားလံုးတို႕သည္ အမ်ိဳးသား ေရးအျမင္မ်ားျဖင့္ ဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္းေပးၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ နဂိုထဲက ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈအစဥ္အလာမ်ားျဖင့္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး တိုင္း ဝတ္ဆင္လွပႏုိင္ၾကပါေစေၾကာင္း ဆႏၵျပဳလိုက္ပါသည္။

.

.

.

#KBZTai #Shan